cand pomeneam de relativitatea binelui faceam referire numai la "binele" omului.
Doar El e referentialul corect si are Maica Tereza un text absolut minunat, de care incerc sa tin cont atunci cand sunt tentata a ma revolta de injustetea lumii in care traim; un text care spune exact asta, ca totul este "intre noi si El - cel (si) din noi".
Oricum
Oamenii sunt adesea neînţelegători, iraţionali şi egoişti...
Iartă-i, oricum.
Dacă eşti bun, oamenii te pot acuza de egoism şi intenţii ascunse...
Fii bun, oricum.
Dacă ai succes, poţi câştiga prieteni falşi şi duşmani adevăraţi...
Caută succesul, oricum.
Dacă eşti cinstit şi sincer, oamenii te pot înşela...
Fii cinstit şi sincer, oricum.
Ceea ce construieşti în ani, alţii pot dărâma intr-o zi...
Construieşte, oricum.
Dacă găseşti liniştea şi fericirea, oamenii pot fi geloşi...
Fii fericit, oricum.
Binele pe care îl faci astăzi, oamenii îl vor uita mâine...
Fă bine, oricum.
Dă-i lumii tot ce ai mai bun şi poate nu va fi niciodată de-ajuns...
Dă-i lumii tot ce ai mai bun, oricum.
La urma urmei, este între tine şi Dumnezeu...
N-a fost niciodată între tine şi ei, oricum.
remarcabil textul, cu atat mai mult in acest topic.
aprecieri @Micaelei

cand iti implinesti un scop deja ierti, esti bun, ai succes, esti cinstit si sincer, construiesti, esti fericit, faci bine, dai tot ce este mai bun din tine?
ce iti aduce (cu adevarat) implinirea unui (adevarat) scop?
ce simti ca impartasesti dincolo de tine implinindu-te? armonie, conectivitate, Divinitate ... ?
cu multa modestie consider ca scopurile sint busola vietii, iar valorile (ierti, esti bun, ai succes, esti cinstit si sincer, construiesti, esti fericit, faci bine, dai tot ce este mai bun din tine) luminile care iti arata drumul.